روستای نشلج، به دلیل قرارگیری در میان کوه‌هایی بلند ، داشتن آب و هوایی معتدل در تابستان و زمستان‌هایی پر برف در زمستان ، بدون شک یکی از دیدنی ترین روستاهای منطقه است .

 روستای نشلج ، با حفظ بافت تاریخی خود و آثاری چون چهارطاقی ، هفت آسیاب آبی ، دو حمام قدیمی ، پنج آب انبار و چهار تکیه و امامزاده‌های متعدد تبدیل به یک روستای جذاب گردشگری شده است .

کوه‌های بلند ، بافت زیبای روستا را مانند نگینی در خود محصور کرده است و این ارتفاعات  که بالغ بر چهارهزار متر از سطح دریا بوده موقعیت مناسبی را جهت ذخیره و انبار برف به وجود آورده است که علاوه بر تغذیه قنوات و چشمه‌ های فراوان ، آب بسیار گوارا و مناسبی را جهت استفاده اهالی به وجود آورده است . وجود کوه‌ها و انباشت برف در دره‌ها ، نقش به سزایی در تأمین آب چشمه منطقه دارد به طوری‌که در فصول بهار و تابستان به یکی از نقاط گردشگری در استان تبدیل می‌شود و طبیعت گران اوقات فراغت خود را در دامان طبیعت و کوهپایه‌های روستا سپری می‌کنند . همچنین علاقه‌مندان به ورزش کوهنوردی می‌توانند با صعود قلل اطراف ، نمایی متفاوت از روستا را از بلندی کوه ها تماشا کنند . یکی از پر بازدیدترین رسومات این روستا ، مراسم گلاب گیری است که به سبب وجود گلستان‌های گل‌های محمدی هر ساله در فصول بهار انجام می‌شود  . از دیگر رسوماتی که همچنان در روستا برگزار می‌شود می‌توان به اعیاد مذهبی و ملی همچون فطر ، نوروز ، قربان ، سیزده بدر ، شب یلدا ، چهارشنبه سوری ، مراسم نخل گردانی و برگزاری مراسم تعزیه در میدان اصلی روستا که سابقه برگزاری 300 دارد ، اشاره کرد . مهترین  مراسم روستا ، جمعه نشلجی هاست که در سومین جمعه مهرماه ، مراسم هفت برای امامزاده سلطانعلی بن محمد باقر ( ع ) برگزار می‌کنند . جاده منتهی به روستا از میان باغات گردو ، بادام و زمین‌های کشاورزی عبور می‌کند و طراوت خاصی را محض ورود به گردشگران می‌دهد . به دلیل ساخت خانه‌های روستا در شیب کوهستان ، بام هر خانه به عنوان حیاطی برای خانه دیگر محسوب می‌شود که بافتی پلکانی را بوجود آورده است . مردم روستا با کشاورزی ، دامداری ، باغداری و تولید صنایع دستی همچون قالی بافی و گیوه دوزی زندگی خود را گذران می‌کنند . روستای نِشلَج در تولید پاپوش و گیوه نشلجی که به عنوان یکی از ارزنده‌ترین صنایع دستی روستایی محسوب می‌شود ، شناخته شده است و از آن با عنوان مرکز گیوه بافی کشور یاد می‌کنند . کار گیوه‌کشی معمولاً در دو مرحله کارگاهی و خانگی انجام می‌شود و کارهای مربوط به تخت گیوه که کاری مردانه است معمولاً در کارگاه و یا مغازه‌ها با ابزار گوناگون انجام می‌شود و در مناطق روستایی کارهای مربوط به رویه گیوه توسط زنان در خانه‌ها ، و مردان در قهوه‌خانه ها و اماکن عمومی در ایام فراغت صورت می‌گیرد .